Therapiedag 3

Vandaag was het weer een lekker dagje. De wind was wat minder sterk dan gisteren en het was goed warm. Ook heeft Aiden iets beter geslapen en dan begint de dag toch een stuk prettiger. Hier op Curaçao werd vandaag nog Koningsdag gevierd. Dit omdat ze alle vrije dagen al hadden gepland voordat ze hoorden van de troonswisseling. Daarnaast zijn ze hier al ruim een halve eeuw gewend om 30 april en 1 mei vrij te hebben, en willen ze dit vrije blok zo houden. We hebben nog even overwogen om naar het centrum te gaan voor het feest, maar het schijnt erg druk te zijn en Aiden is al vermoeid genoeg van de therapie. Ean hoefde vanochtend niet om 08.30 uur naar de kidsclub; hij mocht vandaag meekijken en helpen vanaf het dok. Dat was natuurlijk weer een mooie ervaring voor hem. Hij mocht de dolfijn trucjes laten doen, aaien, vastpakken en visjes geven. Ondertussen kon hij zijn broertje van heel dichtbij aan het werk zien met de dolfijn. Geweldig! De ouders mochten de laatste 10 minuten meekijken vanaf achter het dok. Nu hebben we Bonnie ook van dichtbij kunnen zien, een prachtige dolfijn is het. En we konden natuurlijk foto's van dichtbij nemen. 

Het leek vandaag wel of Bonnie onze "klacht" over het weinige en voorzichtige contact tussen haar en Aiden had gehoord, want ze zocht hem vandaag veel meer op. Op het eind ging ze zelfs in plaats van de bal halen waar ze de opdracht voor had gegeven, lekker Aiden knuffelen. Dit toverde direct een prachtige lach op zijn gezicht. Heerlijk, wij houden wel van dat eigenzinnige. Ga zo door, Bonnie. We merken namelijk dat Aiden wel wat gepaste "dwang" nodig heeft om zijn oefeningen te doen. D.w.z., als je tijdens het watergedeelte het initiatief om contact met de dolfijn te maken bij hem zo leggen, zou er waarschijnlijk niet veel van terecht komen. De dolfijn moet de aandacht echt opeisen. Hopelijk komen er nog meer van die spontane acties van Bonnie. 

Aiden heeft in ieder geval ook weer goed zijn best gedaan vandaag. Hij pakte de dolfijn een paar keer goed vast, had veel vaker oogcontact met de therapeuten en is tijdens de oefeningen op het droge bezig geweest met ja en nee aangeven. Dit wordt geoefend met behulp van twee kaarten: een groene met JA erop geschreven en een rode met NEE. Ze laten Aiden de kaarten zien en een aantal voorwerpen om mee te spelen. Vervolgens tonen ze weer 1 van die voorwerpen en vragen Aiden of hij daar mee wil spelen. Hij moet dan de JA of NEE kaart aanwijzen/raken. Aiden heeft 3 keer heel goed gekeken en op JA getikt met zijn hand. Dan bevestigen ze zijn keuze en voeren die uit. We weten natuurlijk nog niet zeker of Aiden bewust voor JA heeft gekozen, maar hij heeft wel een kaart gekozen en door dat als keuze te accepteren en te benoemen is het de bedoeling dat hij leert welke consequentie er zit aan het aanwijzen van de rode of de groene kaart. Het zou heel mooi zijn als hij dat kan leren.

Het CDTC biedt ook diverse workshops voor de ouders aan tijdens de therapieweken. Vandaag is Raymond er naar één geweest die ging over het opvoeden van kinderen met of zonder beperking. Zo te horen was het interessant en hebben we nog wel wat te doen. Wat vooral opviel is de noodzaak om sneller tot actie over te gaan als er niet geluisterd wordt. Zo werd er uitgelegd dat je niet zo vaak je opdracht moet herhalen. Als Aiden bv. iets pakt wat niet mag en je zegt dat hij daar niet aan moet zitten, direct na 1 keer zeggen (en niet luisteren) naar hem toegaan en hem fysiek begeleiden door zijn hand te pakken en samen de actie uit te voeren die je aan hem gevraagd hebt (bv. laten staan/loslaten en terugzetten). Dat gaan we in ieder geval proberen, uit de praktijk blijkt namelijk dat als de eerste keer niet wordt geluisterd dat de tweede en de derde keer ook niet lukt. Dat is overigens niet alleen zo bij Aiden......