Op pad

Lekker uitgeslapen vanochtend en rustig opgestart. Daarna de auto in voor een mini-tour aan de oostkant van Willemstad. Hier waren we niet eerder geweest. Net weer even wat andere stukken van Willemstad gezien en door gereden tot de st Jorisbaai, waar het wemelde van de Kitesurfers. Ons 1e doel van vandaag was de Struisvogelfarm, waar we een rondleiding in een soort open bus/jeep zouden krijgen. Helaas vertrok de bus waar we met de rolstoel in konden te vroeg voor ons, dus bleef het bij lunchen in het restaurant van de Struisvogelfarm met wat dieren er om heen en een prachtig uitzicht over de baai. Daarna even snel gekeken bij de Aloé Vera Plantage waar ze allerlei verzorgingsproducten maken waar wij de laatste jaren fan van zijn geworden. Natuurlijk gaan er weer wat Aloë Vera-gelletjes mee terug. Dit spul is zoveel beter en zuiverder dan wat in Nederland te koop is, leuk souvenirtje dus.  Voor nog meer "praktische" souvenirs een grote supermarkt ingedoken, waar we vooral wat kruidenmixen hebben gescoord. 

Last but not least mijn achternichtje Cristel opgezocht, die inmiddels al weer tegen de drie jaar geleden naar Curaçao is verhuisd. In Nederland zagen we elkaar niet veel, maar we maken er een nieuwe traditie van haar en haar lieve gezin op te zoeken als we hier op het eiland zijn. Was weer erg gezellig en vertrouwd!

Aiden was vandaag buitengewoon helder. Hij zat om zich heen te kijken en glimlachte veel, heel ontspannen.  Hij maakte ook heel veel contact met de dochters van Cristel, met name de jongste en hij keken elkaar uitgebreid aan en hij legde 2 x heel gecontroleerd zijn open hand op haar wang en trok later heel rustig haar speen uit haar mond. Dat was zo lief om te zien, de grote, sterke en vaak ongecontroleerde Aiden die zo zacht en gecontroleerd is tegen zo'n poppetje van 3 maanden oud. Tussendoor zat hij ook heel vaak naar haar en haar grote zus te kijken en begon dan te lachen: hij vond ze duidelijk heel lief.  We kunnen ons niet herinneren dat Aiden ooit op deze manier langdurig contact heeft gemaakt.  's Avonds in het restaurant was hij doodmoe maar nog steeds helder. Zat mee te gluren op de menukaart en goed te eten en te drinken.  Er stond iemand saxofoon te spelen vlak bij ons terras en Aiden was mij na het eten de hele tijd aan het aankijken en aan mijn arm aan het trekken.  Ik vroeg: "wat is er Aiden, wil je uit je buggy? ' klein lachje was het antwoord. Snel denken en schakelen. "Aiden, wil je soms dansen? ", Big smile. Het lijkt erop dat de live muziek bij hem de zin in dansen triggerde omdat hij elke keer als er bij Hemingway live muziek samen met mij danst.  Natuurlijk nog even lekker samen gedanst.