Therapiedag 9

Het lijkt wel een soort spelletje: afgelopen nacht kon Aiden weer de slaap niet vatten en was het zo al weer middernacht voor hij sliep. Overdag was daar niet zo heel veel van te merken, Aiden was actief en vrolijk. Omdat het vanochtend nog behoorlijk regende, werd de therapietijd op het dock vervangen door een verlengde therapietijd in de oefenruimte binnen en werden de twee stukjes sessie in het water aan elkaar geplakt. Tegen de tijd dat Aiden in het water lag, was de regen gestopt en konden we zonder problemen op ons vaste stekje gaan zitten genieten. Aiden was opvallend rustig in het water, kon nu ook genieten van heel langzaam rondzwemmen met Chabelita, terwijl langzaam normaal niet echt zijn ding is. Later kwam het "gebabbel" van Aiden en Chabelita weer terug, ze leken het erg gezellig te hebben samen. Aiden hing lekker met twee armen over Chabelita. Toen Aiden op Chabelita's buik(Chabelita zwemt dan op haar rug) mocht meevaren, probeerde Aiden op haar buik te klimmen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, zeker niet op een zwangere buik, dus werd Chabelita terug geroepen door de trainster. Toen Chabelita daarna weer een gewoon rondje moest zwemmen, draaide ze tot twee keer toe op haar buik, de tweede keer ging Aiden er keurig op liggen en kon zo een rondje met wat meer vaart meevaren. Aan het eind van het rondje zwom Chabelita met blije geluiden naar de trainster toe, alsof ze trots was dat het Aiden nu wel was gelukt.

 Aiden kreeg ook weer veel heel veel knuffels, waaronder een hele uitgebreide met diepe druk op de rug, waarbij Chabelita haar snuit tussen Aiden en Bibi plaatste. Het kiezen ging wisselend heel snel of hij koos gewoon niet. Tijdens de spelletjes met de dolfijn viel direct op dat Aiden de bal nu met twee handen tegelijk keurig oppakte en hem ook wegduwde zodat Chabelita hem weer kon brengen. Het laatste deel van de sessie mochten we van vlak naast het dock mee kijken en dat is helemaal bijzonder, van zo dichtbij. Zo jammer dat het morgen alweer de laatste sessie is, we hebben nu al een gevoel van heimwee over wat we straks moeten missen. 

's Middag's gegeten bij de oude markt in Willemstad, nog even gewinkeld voor souvenirtjes en eind van de middag weer naar het strand. Dat is een heerlijk ritueel geworden om de dag af te sluiten. In het water liet Aiden weer goed zien hoe hij vooruit gaat met communicatie. Hij had het redelijk naar zijn zin, maar riep opeens iets dat heel erg op "uit" leek. Dus ik vroeg: wil je eruit? Hij reageerde niet, dus zei ik: dan gaan we nog even zwemmen. "Nee", zei hij opeens luid en duidelijk. Dus ik zeg: wil je dan uit het water? Zegt hij direct heel duidelijk "ja". Zo knap van hem!. Het bleek ook te kloppen, want hij liep zo aan mijn handen mee het water uit, terwijl hij normaal altijd omdraait en terug richting diepte loopt als ik er op mijn initiatief met hem uit loop. We zijn erg benieuwd hoe het morgen allemaal loopt, zijn voorlopig laatste therapiesessie.