Laatste therapiedag

Vandaag was het dan echt zover, Aiden ging voor de laatste keer het water in met Bibi en Chabelita. En dat blijft toch een lastig moment. We zijn zo intens bezig geweest de afgelopen twee weken, hebben zoveel moois zien gebeuren, het is moeilijk om dat los te laten. Het was een fijne sessie waarin Aiden opvallend rustig was in het water en genoot van het rondzwemmen met Chabelita. Die deed op haar beurt weer erg haar best: Aiden werd getrakteerd op knuffels en kusjes in allerlei soorten en maten en ze maakte veel geluiden. Eén keer maakte ze zulke harde geluiden dat Bibi er hoofdpijn van  kreeg. Of Aiden er last van had was niet echt te merken. 

Aiden deed het verder weer goed tijdens de sessie. Zo heeft hij dit keer 1 keer zelf de ring van Chabelita's neus afgepakt, de bal netjes "weggegooid" (loslaten/wegduwen), waarvan twee keer netjes op "drie". De communicatie met de kaarten werd vandaag een beetje los gelaten, Aiden mocht nu uit twee voorwerpen kiezen. In het water het object waar ze mee gingen werken, bv. de bal of de ring, op het dock, welk materiaal hij wilde gebruiken voor de massage van zijn handen en voeten, bv. hard of zacht. Aiden voelde dan eerst aan een harde borstel en bv. zachte kwast en moest daarna kiezen. Hij deed dat heel duidelijk. Toen ze een tijdje bezig waren hiermee, en Aiden moest kiezen of hij zijn handen of voeten wilde laten behandelen, zei hij heel duidelijk "klaar". Grappig, we waren thuis al bezig met een knop waarop "klaar" is ingesproken zodat Aiden die kan indrukken om zelf aan te geven als hij wil stoppen met datgene waar we mee bezig zijn. We hebben deze knop nog niet zo goed kunnen inzetten, omdat dat best lastig is, je moet dan die knop steeds binnen handbereik hebben om Aiden echt die autonomie te geven. Als hij dat woord zelf kan zeggen, is dat natuurlijk helemaal geweldig! 

Na de therapie heeft Aiden een tijdje heerlijk ontspannen op de grond zitten spelen: opstaan, knuffel komen halen bij papa of mama, zitten, opstaan, balletje pakken, zitten, balletje wegrollen, balletje weer pakken. Hij heeft zich voor zijn doen echt lang zelf vermaakt. Helaas kwam rond de lunch de epilepsie weer op de proppen. Hij kreeg een paar vervelende aanvallen, werd na de lunch weer onrustig, erg veel geschreeuw en weer diverse aanvallen, waaronder een paar pittige. Hopelijk is die onrust morgen weer een stuk minder en kan hij een beetje tot rust komen. 

Nu komen de dagen van het  afscheid nemen van een aantal leuke mensen die we hier hebben leren kennen, onze vaste stekjes, en maandag het echte afscheid van Bibi en Frauke. Daarover later meer....