Therapiedag 8

Vannacht heeft Aiden dan weer eens gewoon geslapen, dus vanmorgen lekker uitgerust begonnen aan de therapie. Je kunt merken dat hij al aardig gewend is in het water, doet meestal netjes wat er van hem verwacht wordt. Zowel hij als Chabelita waren weer heel veel (en harde) geluiden aan het maken, soms heel dicht bij Bibi's oor. Gelukkig liet hij vandaag haar gezicht aardig met rust. Je ziet echt de interactie tussen Aiden en Chabelita toenemen naarmate de therapietijd vordert, zo jammer dat het vrijdag alweer de laatste keer is! Chabelita begint ook steeds vrijer te worden, wilde vandaag ook persé tegen Aiden's nek en achterhoofd diepe druk geven. Tussen het zwemmen met Chabelita door moet Aiden (vanuit het water) een keuze maken uit twee activiteitenfoto's. Daarna gaf hij dit met behulp van Bibi aan de dolfijntrainster (vandaag Amber, meeste dagen Yvette), zodat die de dolfijn het signaal kan geven. De interactie tussen therapeute, dolfijn en trainster is erg belangrijk voor een succesvolle sessie. De trainster observeert niet alleen de dolfijn en geeft die signalen wat de volgende actie is, ze stemt ook af met de therapeut wat de volgende stap is en let op de interactie tussen kind en dolfijn, therapeute en dolfijn. De ene keer worden er  opdrachten gegeven, het andere moment wordt de betreffende dolfijn juist meer ruimte gegeven om de eigen intuïtie te volgen.

Na een lekkere lunch op het strand, ging Aiden met Raymond zwemmen in de zee en mochten Ean en ik weer naar een workshop van het CDTC. Deze workshop werd gegeven door Bibi en ging over prikkelverwerking. Nu heeft ze ons daar wel al veel over verteld, omdat ze Aiden's therapeute is, maar deze workshop ging vooral om het voelen wat een kind met een verstoorde prikkelverwerking ervaart en die beleving was zeker heel waardevol. We moesten verschillende oefening doen waarin we werden belemmert door een zintuig. bv een rekensom maken terwijl je een koptelefoon op had met verschrikkelijke herrie. Niet te doen om je te concentreren. Kinderen die daar een verstoorde ontwikkeling op dat gebied kunnen voor ons gewone geluiden ervaren als deze herrie. Niet zo gek dus dat die hun opdrachten niet kunnen uitvoeren en zich totaal niet kunnen focussen. Maar wat het meest is blijven hangen is dat we om de beurt geblinddoekt werden en door de ander moesten worden rondgeleid over het terrein langs, over en onder obstakels. Je merkte dat als je niet weet wat er gebeuren gaat, je daar best onrustig en onzeker van wordt. Als er opeens wordt gezegd: je moet nu een trappetje af, denk je direct wanneer is nu? We hebben zo aan de lijve ondervonden wat het effect moet zijn op iemand die niet goed kan waarnemen wat er gebeurt, en het belang van het ruim op tijd en duidelijk aangeven wat er gaat gebeuren. Die verstoorde prikkelverwerking kan zijn op het gebied van het voelen (tast), evenwicht,  en het eigen lichaamsbesef. Erg interessant en van groot belang voor Aiden's ontwikkeling en welzijn.

Daarna barstte een flinke tropische regenbui los, wat met de drukkende hitte van de afgelopen dagen alleen maar een verademing was. Ean en Josefien, zijn maatje van deze vakantie, vonden het heerlijk. Het warme water stroomde als een waterval naar beneden en ze bleven daar expres even hangen. Toen de bui grotendeels over was, nog even een heerlijke duik genomen.