Therapiedag 7

Met Aiden's onstuimigheid van gisteren en het feit dat hij gisteren pas rond 01.00 uur ging slapen (en vanochtend gewoon weer op 06.30 eruit) hielden we vandaag rekening met weer een erg onrustige sessie. Maar dat mannetje blijft ons verrassen. Toen we bij het dock aankwamen, lag Aiden rustig met zijn armen op Chabelita, Zijn blik was ontspannen en hij zocht Chabelita zelf op. Hij heeft vandaag amper met zijn handen aan Bibi's gezicht gezeten. Het was een geweldige sessie om naar te kijken. Aiden had er zin in, zowel Aiden als Chabelita maakten veel geluidjes en Chabelita kwam nu vaker diepe druk op zijn gezicht geven, de zogenaamde kusjes. Het grappige was dat die kusjes (diepe druk) op de wang, later ook werden gegeven op zijn schouders en 1 keer op zijn achterhoofd. Dat ging heel intuïtief en we weten van de eerdere jaren dat deze druk veel kan doen voor Aiden. In het eerste therapiejaar is er op die manier gewerkt aan de overgevoeligheid in zijn gezicht, met als resultaat dat we Aiden's gezicht eindelijk zonder problemen konden wassen. De tweede keer werd er meer gericht richting mond met als resultaat dat we eindelijk zonder problemen zijn tanden konden poetsten. En dit keer? Het zou mooi zijn als zijn achterhoofd wat minder gevoelig zou zijn i.v.m. haren wassen. Waarom Chabelita de schouders "behandelt" weten we niet, maar we zijn blij dat ze haar intuïtie kan inzetten. 

Tijdens de therapie op het dock werkte Aiden om te beginnen heel goed mee, maar opeens worstelde hij zich los, ging staan en draaide zich om, om Bibi een lange knuffel te geven. Daarna draaide hij zich om naar Frauke en kreeg ook zij een omhelzing. Het ging zo heerlijk spontaan en gemeend, dat hij de dames helemaal ingepakt heeft.

Verder zijn we een groot deel van de dag binnen gebleven omdat het erg warm was (zelfs de locals zeggen dat het nu warmer is dan normaal) en Aiden natuurlijk doodmoe. Ean heeft zich bij gebrek aan een schaakspel vermaakt door een schaakspel te creëren met bouwblokken en het stenenpatroon op de vloer. We hebben nog een poging gedaan om 's middags Aiden even te laten slapen. Maar toen hij drie keer achter elkaar tijdens het wegzakken wakker schrok door een epileptisch aanval, durfde hij zich zelf niet meer over te geven aan de vermoeidheid.  Dus toch maar even naar zee voor een verfrissende duik. Tijdens het omkleden kukelde Aiden weer bijna in slaap, eenmaal in het water was hij er weer helemaal en heeft hij weer ruim een lekker liggen dobberen/spartelen/draaien in het water. Vroeg gegeten en om 19.30 lag Aiden in bed. Dit keer kostte het hem weinig moeite om in slaap te vallen.  Dan kan ik, nu het blog van vandaag er weer op zit, ook eens lekker vroeg gaan slapen. Het bijhouden van dit blog kost ons soms best wel wat energie en doorzettingsvermogen, zo aan het eind van de dag. Maar het blijft fijn om de dag samen te vatten en we genieten enorm van de hoeveelheid lezers en van jullie leuke berichtjes. Dus blijf reageren!