Therapiedag 1

Eindelijk was het dan zover, Aiden's therapie is begonnen. Uitgerekend vandaag sliep Aiden door en moesten we hem rond 06.30 wakker maken, omdat we extra vroeg bij het CDTC moesten zijn voor een intakegesprek met Aiden's therapeute (Bibi) en de stagiaire (Frauke) die de hele therapiesessie aanwezig zal zijn. De nadruk komt inderdaad te liggen op communicatie, waar bijna automatisch bij wordt meegenomen dat Aiden zich beter kan focussen en dat hij goed kan aanwijzen wat hij bedoelt. 

Helaas is de dolfijn waar Aiden de twee vorige keren mee heeft gewerkt drie maanden geleden overleden, dus we moeten het zonder "onze" Papito doen. Aiden mag nu aan de gang met Chabelita. Bijzonder is wel dat ze zwanger is van Papito. Chabelita is een lieve dame die veel geluidjes maakt. Tenminste, als ze het naar haar zin heeft en een klik heeft met het therapiekind. Blijkbaar vind ze Aiden wel lief, want ze maakte heel veel verschillende geluidjes. Aiden leek dat wel te waarderen, hield af en toe zijn hoofd schuin zoals hij gewoonlijk doet als hij zich op geluiden concentreert. 

Voor een eerste sessie ging het zeker niet verkeerd. Aiden was nog wel wat druk in de eerste fase in het water, zijn armen vlogen door de lucht en hij greep Bibi steeds in haar gezicht. Na de eerste periode in het water, werd er op het dock gewerkt met diepe druk en massage (met een klein trilapparaatje). Hiermee bereiken ze dat Aiden zijn lichaam beter registreert en doordat hij zijn lijf goed voelt moet de onrust wegtrekken. Na deze tijd op het dock was Aiden duidelijk een stuk rustiger in het water. Zijn armen waren nu vaker bij de dolfijn dan zwaaiend in de lucht. Aiden heeft zichtbaar genoten in het water met Chabelita en Bibi.

Tijdens de nabespreking kregen we te horen dat het leek of Aiden soms woorden na zei (zoals "ja", "nee" en "klaar" ) Nu weten we in de thuissituatie wel dat Aiden soms ja en nee lijkt te zeggen en heeft hij in zijn laatste epilepsieluwe weken wel vaker klanken geproduceerd die op woorden leken, maar dat hij dat in een vreemde setting laat horen, is wel heel mooi. Ze gaan Aiden in ieder geval ook stimuleren taal te produceren. Als hij geen zin heeft om de ja/nee kaarten aan te wijzen, maar wel ja of nee zegt, dan is dat natuurlijk ook prima.....

Op het gebied van epilepsie en slapen gaat het helaas nog steeds niet lekker. Jammer hoor, we hebben vorige maand van een paar hele goede weken mogen genieten met weinig epilepsie, dan baal je des te meer als die rotepilepsie weer roet in het eten dreigt te gooien. Gelukkig is Aiden tussen de toevallen door vrolijk en ontspannen, dus daar richten we ons maar op. Ean is vanaf vandaag weer bij de Kidsclub van het CDTC, waar het programma helaas wel van is ingekort. Voorheen duurde de club een hele ochtend of middag, nu alleen anderhalf uur gedurende de therapietijd. Dat vond Ean wel heel jammer. Het voordeel is wel dat de groepjes kleiner zijn en Ean zelf kan aangeven wat hij wel en niet wil doen. Op zich wel fijn dat je niet drie keer achter elkaar dezelfde knutselopdracht moet doen.