Terug op Curaçao

Het afgelopen jaar is omgevlogen. In mijn hoofd had ik al veel verhalen geschreven, maar het kwam er maar niet van om het daadwerkelijk op Aiden's blog te plaatsen. Maar goed, inmiddels zijn we alweer terug op Curaçao en is de motivatie om te schrijven weer terug. Na de rommelige terugreis van vorig jaar, is Aiden nog best een tijdje van de rel geweest. Hij begon flink eigenwijzer te worden en in die zin ook veeleisender. Tja, we wilden ontwikkeling, dus dan kun je het krijgen ook. Doordat Aiden steeds beter ging communiceren, ging hij ook steeds duidelijker aangeven wat hij wel en vooral wat hij niet wil. Zo is hij opeens kieskeuriger geworden met eten, laat het duidelijk weten als hij uit zijn rolstoel wil, niet meer door te schreeuwen, maar door bv. het uitsteken van zijn handen, spullen die ook maar enigzins binnen handbereik liggen (desnoods wipt hij zijn stoel er naar toe) op de grond te gooien, en steeds vaker door gewoon heel duidelijk "uit" te roepen. Dat is één van de woorden die zijn blijven hangen. Ook zegt hij nog Mama, probeert vaak Papa te zeggen, heeft 1 keer heel duidelijk Broer tegen Ean gezegd en zegt met enige regelmaat de volgende woorden: ja, nee (veruit zijn favoriet op dit moment), op, uit, mat en mag (als hij bv. een broodje wil vragen).  Ook is zijn taalbegrip het afgelopen jaar flink toegenomen. Daarover later meer...

De twee nachten voor onze reis had Aiden weer flink lopen spoken. Veel meer dan een paar uur per nacht sliep hij niet. We dachten (hoopten) dat dat wel zou betekenen dat hij in het vliegtuig in slaap zou vallen, maar helaas. Hij was weer erg onrustig, wilde niet op zijn plek blijven zitten, maar was te zwak om rond te stappen.  Het vliegtuigpersoneel was heel behulpzaam en probeerde zoveel mogelijk met ons mee te denken en te werken. Dit jaar hebben we Aiden voor het eerst met een speciaal rolstoeltje het vliegtuig in laten rijden tot aan zijn stoel, en dat was heel aangenaam. Tot nu toe tilden we hem altijd zelf door het smalle gangpad, en dat werd langzaam wel een beetje zwaar met al die handbagage erbij.  Nu werd dit aan ons voorgesteld op Schiphol, omdat we vrij achterin zaten. Het was erg prettig om zo geholpen te worden, je vraagt je af waarom we dat niet eerder hebben gedaan...

Eenmaal geland op Curaçao zagen we de rust weer terugkeren bij Aiden. Hij is weer zo ontspannen, je ziet hem genieten van het warme weer en van de mooie omgeving. Gisteren alleen even naar het strand geweest om wat te eten en toen op tijd naar bed. Natuurlijk wilde Aiden niet direct slapen, dat werd uiteindelijk 22.30 (03.30 Nederlandse tijd, dus hij was al bijna 24 uur wakker), maar daarna heeft hij heerlijk doorgeslapen tot we hem met veel moeite wakker kregen om 11.00 uur plaatselijke tijd. De hele dag was het uitkijken geblazen dat hij niet weer wegzakte, hij was erg sloom. We zijn nog even naar het Sea Aquarium geweest en het therapiecentrum (CDTC) voor een eerste rondje. Het voelt meteen weer goed hier, we worden geregeld begroet door mensen die ons kennen van de voorgaande jaren, of we nou bij het therapiecentrum, het aquarium of bij ons favoriete stekkie op het strand zijn (Hemingway). Helemaal gezellig is het dat het gezin waar we vorig veel contact mee hadden, gelijk met ons is aangekomen. We hebben elkaar alweer ontmoet en het klikte weer net als vorig jaar. Ean vermaakt zich dus ook weer prima.

Pas toen we 's middags gingen zwemmen in de zee begon Aiden actief te worden. Hij heeft heerlijk liggen dobberen in het water, veel zelf met zijn benen mee "gezwommen" en vooral genoten van het gewichtloze. Elke keer als ik er met hem uit wilde gaan, liep hij weer terug in het diepe. Na ruim anderhalf uur in het water hebben we hem er maar uitgehaald. Toen snel een hapje gegeten en terug naar het hotel, want Aiden viel alweer in slaap....