Rustig dagje

Vandaag natuurlijk verwend met een moederdagontbijt en (zelfgemaakte) kadootjes. Het ontbijt bestond op initiatief van Ean voor een groot deel uit chocola, koek en chips. Een calorierijk begin van de dag dus. Na een langgerekt ontbijt even een uurtje genoten in het zwembad. Ean had alweer een nieuwe speelkameraad, die pas was aangekomen in het hotel, waarmee hij heerlijk kon spelen en keten in het zwembad. Aiden vond het water in het zwembad eerst een beetje koud, dus wilde er al snel uit. Toen hij opgewarmd was, wilde hij weer snel terug naar het zwembad. Eerst ging hij lekker aan de rand zitten en met zijn handen in het water spelend. Hij zat zijn broer te bestuderen die steeds het water in dook en al gauw maakte hij met zijn armen in het water een duikbeweging, dus wilde hij er met zijn hoofd achter aan. Hij had geen bandjes meer om, dus ik trok hem terug en zei: als je wil duiken, moet je wel je mond dichtdoen (dit doet hij namelijk vaak niet als hij onder water komt met de nodige verslik- en proestbuien tot gevolg). Ik had de zin nog niet uitgesproken of Aiden "duikt" vanuit zitpositie eerst armen, dan hoofd het water in. Ik kreeg hem er maar met moeite uit, valt niet mee als hij op zijn kop met zijn lijf in het water hangt, en jij nog op de kant zit. Toen ik hem eruit haalde viel me direct op dat hij geen water heeft binnen had gekregen, hij had dus echt zijn mond dicht gedaan!

s Middags weer lekker naar het strand geweest, daar geluncht en gesnorkeld. Ja, het leven is zwaar... Vandaag was Ean er eindelijk aan toe om een stuk verder te gaan met snorkelen. Het ging super, we kwamen al diverse prachtige vissen tegen. Helaas kwamen we ook een aantal hele kleine kwalletjes tegen. Die 'krengen" zijn echt amper te zien, maar doen bij aanraking venijnig pijn. Helaas had Ean dus twee aanvaringen met zo'n beestje en dat deed flink pijn. Tot zover zijn snorkelavontuur van vandaag... Op het strand konden we gelijk afscheid nemen van de twee gezinnen die vandaag vertrokken. Aiden liet zich van zijn beste kant zien: toen Raymond hem vroeg degene die gedag zei aan te kijken, deed hij dit direct en bij de opdracht: zeg maar gedag, gaf hij zijn hand. Dit hebben we de laatste dagen al een paar keer meegemaakt met hem. Ook was hij vandaag veel meer klanken aan het produceren. Toen hem een boekje over dolfijnen werd voorgelezen, waarbij de namen van de 4 therapiedolfijnen werden genoemd, probeerde hij duidelijk een naam/woord te produceren en daarna begon hij te lachen en dadadada te babbelen. Het was echt alsof hij iets te toe te voegen aan het verhaal. Ondanks dat het woord voor ons niet herkenbaar was, kon je aan zijn stemgebruik, de toon en het ritme horen dat het hier om een "woord" ging en niet om een klank zoals hij dat normaal gesproken produceert. 

De dag afgesloten met een wandeling over de boulevard waar het i.v.m. moederdag extra gezellig was. Er waren nu niet alleen zonzoekers en toeristen, maar ook veel plaatselijke bewoners die moederdag op het strand en de boulevard vierden. Al met al een zeer gezellige sfeer op het strand. En Aiden, die blijft zooo ontspannen. Ondanks dat hij weer flink geplaagd wordt door zijn epilepsie, is hij ontzettend vrolijk en trakteert ons de hele dag door op een lach. Hij geniet zo van dit klimaat en het buiten zijn, dat wordt weer afzien in het veel te frisse Nederland.