Reis, aankomst en bijkomen

En toen was er zomaar weer 2 jaar voorbij. Gisteren na een vermoeiende vlucht eindelijk weer aangekomen op dit heerlijke eiland. Aiden was dit keer erg onrustig tijdens de vlucht, wilde niet op zijn stoel blijven zitten maar was ook niet in staat te lopen of zelfstandig op de grond te zitten. En dan merk je hoe klein zo'n vliegtuig eigenlijk is en hoe lang 10 uur vliegen is.  Als klap op de vuurpijl had Aiden nog een luier overvol met ontlasting, en het is eigenlijk niet te doen om dat te verschonen in zo'n veel te krap vliegtuigtoilet. En toch moet het gebeuren. De transfer naar het hotel verliep soepel en Aiden ging redelijk snel na aankomst in het hotel slapen. Niet zo heel gek als je bedenkt dat het in Nederland toen al één uur 's nachts was. 

​

Na een redelijk goede nacht werd Aiden op tijd wakker en toen begon de ellende. Al vrij snel begon Aiden flink te spugen en dat bleef zo als hij een beetje probeerde te eten en te drinken. Hij bleek ook flinke koorts te hebben en durfde niet meer te drinken dus werd al snel slap. Het kwam dus weer heel goed uit dat Aiden zijn Mickey Button heeft, nu was het mogelijk om gedurende de hele dag kleine beetjes ORS en water toe te dienen om te voorkomen dat hij uitdroogt. Natuurlijk raakte de epilepsie vanmiddag ook weer flink ontregeld, hij kreeg 4 hele forse aanvallen te verwerken. Nu ligt hij rustig te slapen en is zijn temperatuur gezakt dus hopelijk blijft het bij deze ene dag.

Vandaag dus vooral in het hotel gebleven op twee korte uitstapjes naar Hemingway na. Raymond heeft vanmiddag zijn eerste duik in zee mogen maken. Na 4 van deze buitenduiken behaalt hij zijn duikbrevet en kan hij als hier nog meer mooie duiken maken. We hebben weer genoten van onze eerste zonsondergang bij Hemingway. Aiden was vooral 's avonds wel ontspannen op het strand, maar was zo slap dat hij zijn hoofd niet rechtop kon houden. Hopelijk voelt hij zich morgen minder beroerd.