Lazy Sunday

Zo op het eerste gezicht is er weinig te vertellen vandaag. We zitten deze reis echt in een heel rustig ritme en hebben gek genoeg niet zo de behoefte om echt op pad te gaan. We zijn nog meer dan vorig jaar gefocust op de therapie en volgen een aantal van de aangeboden workshops. En het voelt gewoon goed om even weinig te ondernemen. Want ondanks het feit dat we vrij hebben en ook wel een soort vakantiegevoel, gaat de zorg voor Aiden natuurlijk gewoon door. Ook hier wordt hij 's nachts wakker van de epilepsie, en ligt dan soms een deel van de nacht te spoken. Ook hier moet hij volledig verzorgd worden, sta je poepluiers te verschonen in een krap toilet terwijl Aiden's handen en lijf alle kanten op gaan, en zijn we de hele dag aan het bijhouden hoeveel vocht Aiden binnen krijgt. Wat dat vocht betreft, wat zijn we blij dat Aiden nu die Mic Key button heeft. Hij drinkt op het moment weer hooguit 1 a 2 bekers per dag, en daar red je het hier echt niet mee. Dus krijgt hij zeker 4 keer per dag een "beker" water via de Mic Key naar binnen. En dan natuurlijk de tijd die wordt ingenomen door de therapie. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat we niet genieten, integendeel. Het weer is heerlijk, je wordt hier niet opgeslokt door de overige dagelijkse beslommeringen, het is fijn om zoveel tijd met elkaar door te brengen en gewoon te genieten van zon, zee, zwembad, dolfijnen en de therapie.

Dus eerst rustig aan ontbeten en toen even naar het Sea Aquarium geweest. De stagiaire die gisteren tijdens de Family Swim op Aiden paste, vertelde dat Aiden gisteren wel geïnteresseerd was in de vissen in het aquarium, dus wilde we hem de kans geven die weer te bekijken. Op de momenten dat het lekker rustig om hem heen was, zoals toen bijna iedereen in het aquarium naar de zeeleeuwenshow was, zag je inderdaad zijn blik naar de vissen gaan. Maar met meer mensen om hem heen, of een iets te enthousiast kwebbelende Ean, haakte Aiden af. Aan de ene kant is hij dus behoorlijk helder, maar daardoor komen er ook veel meer prikkels bij hem binnen, waarvoor hij zich dan weer probeert af te sluiten. 

Na de lunch lekker naar het strand, eerst om de beurt gesnorkeld want Aiden had een aantal aanvalletjes gehad en was daarna in diepe slaap gevallen. Ean verloor tijdens het zwemmen/spelen in zee een melktand en baalde dat hij die niet kon terug vinden, omdat hij graag al zijn tanden wilde bewaren. Hij heeft nog een tijdje al snorkelend naar zijn tand gezocht, maar die vind je natuurlijk nooit terug op een bodem vol witte steentjes en zand....Toen Aiden wakker was ook nog met hem de zee in geweest, waar hij weer ontzettend van genoot. Hij probeert ook een beetje te zwemmen. Heeft een zwemvest aan waardoor hij lekker blijft drijven, en hij krijgt het voor elkaar vooruit te komen door met zijn benen te bewegen. Je ziet dat het hem een gevoel van vrijheid geeft om zo lekker te dobberen.

Aan het eind van de middag was het weer gezellig druk bij het (kleine) zwembad, en heeft Ean zich weer een hele tijd vermaakt met een aantal kinderen uit het hotel. Dat is wel fijn aan dit kleinschalige hotel (slechts 20 appartementen). Je maakt makkelijk contact en de sfeer is heel gemoedelijk. Er kan hier heel veel en de kamers zijn lekker ruim (geschikt voor rolstoelen). Van die ruimte maakt Aiden ook weer graag gebruik. Als je alle schuifdeuren open zet kun je van de kamer via slaapkamer 1 door de badkamer via slaapkamer 2 weer in de keuken en kamer komen. Aiden maakt steeds dit rondje met een vaste tussenstop in de badkamer waar hij steeds probeert de kraan boven de wasbak te openen, met wisselend succes. Onderweg trekt hij alles wat hij tegenkomt op de grond en haalt zijn speeltjes uit een doos om die op verschillende plekken weer op de grond te kunnen gooien. Lekker bezig, die Aiden...