Therapiedag 6

Na een redelijke nacht was Aiden vanochtend opvallend druk. Hij produceerde veel geluid, kon niet stil blijven zitten en had achter elkaar korte aanvallen. Vlak voor de therapiesessie viel hij bovendien heel vervelend door een aanval. De aanval kwam precies op het moment dat hij probeerde op te staan en klapte toen neer. Hij was er zelf nogal ontdaan van, maar lijkt er alleen maar een tand door zijn lip aan te hebben overgehouden.

Tja, en na zo'n begin verwacht je niet zoveel van de therapie. Toen hij het water in ging zagen we dat hij nog steeds heel druk/onrustig was. Gelukkig bleek hij juist heel veel lol te hebben in het water. Hij pakte de dolfijn stevig vast, soms met 2 handen tegelijk, wat hem erg veel moeite kost. Zo stevig soms dat je zag dat hij Papito aan zijn rugvin naar beneden trok. Maar Papito gaf geen krimp. Dus Aiden heeft zich flink kunnen uitleven in het water. Bij het kiezen voor een activiteit was het mooi om te zien dat Aiden steeds beter probeert duidelijk te maken wat hij wil en dat hij het begrijpt. Zijn therapeute in het water, Marjelijne, vertelde dat toen hij erg lang deed over het kiezen ze tegen hem zei: "Aiden, jij mag kiezen, maar als je niet kiest, dan kies ik voor je". Toen maakte Aiden direct een duidelijke keuze. Ook het kiezen tussen de JA en NEE kaarten ging vandaag heel goed. Tijdens het ja/nee oefenen moest Aiden van het ene speeltje naar het andere kruipen (kruipen is ook een doel). Elk speeltje mocht hij even onderzoeken om te zien wat je er mee kon en vervolgens moest hij kiezen of hij er wel of niet mee wilde spelen. Bij twee speeltjes koos hij voor NEE en dan moest hij verder kruipen naar de volgende. Toen hij bij een tamboerijn aankwam koos hij direct voor JA. Dit klopt ook wel met wat wij van hem kennen, hij maakt graag geluid met muziekinstrumenten. Hij lijkt het nu echt te pakken te hebben, en wees heel duidelijk een JA aan op de vraag of hij wilde stoppen met de oefeningen op het dok. 

We maken ons wel zorgen over het feit dat de epilepsie weer de hele dag door aanwezig is. Waren de 6 weken zonder aanvallen niet meer dan een tijdelijk effect van de nieuwe medicatie? Heeft de lange reis, de overgang naar een andere tijdzone en het verschuiven van de innametijd van de medicatie de boel weer ontregeld? Rommelt het meer omdat hij zoveel prikkels binnen krijgt, of omdat hij (alweer) last heeft van een doorkomende kies? Wie zal het zeggen... Feit blijft dat hij erg helder is en momenteel erg snel herstelt van de aanvallen. Het is vooral vervelend dat hij weer zo beperkt wordt in zijn vrijheid, en dan met name het lopen, doordat hij nu vaak valt door toedoen van een aanval. Op de momenten dat we het wel aandurven hem rond te laten lopen, blijft hij een lekker boefje. Nadat hij vanochtend even uit ons zicht in de badkamer was geweest, zagen we opeens dat er een hap uit een stuk zeep was genomen. We mochten de restanten niet eens uit zijn mond halen, waarschijnlijk vond hij het gewoon lekker......