Laatste therapiedag, 10-05

Vanochtend maakten we ons op voor de laatste therapiedag. Met gemengde gevoelens. Want eigenlijk willen we niet stoppen, we willen door en zien wat Aiden nog meer kan en hem nog duidelijker zien genieten van de watersessies. Maar bij Aiden is de rek er nu echt even uit. De Pfeiffer, de epilepsie en het harde werken van de afgelopen twee weken hebben hem uitgeput. Vanmorgen had hij weer een moeizame start. Veel schokken, meerdere aanvallen en weer niet willen drinken. Uiteindelijk hebben we hem noodmedicatie (Rivotril) gegeven omdat het constante schokken hem duidelijk in de weg zat. Daar heeft hij een uur op liggen slapen. Daarna waren de schokken gelukkig veel minder. Dus was er nog hoop op een redelijke sessie. Vandaag deed Maike het sessiegedeelte in het water, omdat Heike niet in het water kon. Heike kon nu vanaf het dock goed zien hoe Aiden zou reageren. Maar helaas, hij was amper in het water of hij kreeg weer een aanval. Dus er weer uit. Na een rustpauze hebben ze het nog een tijdje rustig aan geprobeerd, omdat Aiden meestal wel weer opknapt in het water, maar hij kon zijn hoofd niet recht houden en kreeg zelfs zijn ogen amper open. En hij bibberde van de kou. Er zat niets anders op dan voortijdig te stoppen, Aiden is nu hard aan rust toe. Jammer natuurlijk dat het zo moest eindigen, maar we hebben de afgelopen twee weken al zoveel positieve dingen gezien, dat het goed is zo. 

​

Vandaag was een dag van afscheid nemen. Volgende week gaan we nog echt afscheid nemen van Heike en Saskia, dus dat hoefde vandaag gelukkig nog niet. Wel moesten we al afscheid nemen van een aantal gezinnen waarmee we contact hebben gekregen, want veel van hen gaan dit weekend al weer naar huis. Op het strand gezellig nog wat gedronken met Nicole en Willem, met wie we twee weken op de bankjes in de volle zon hebben zitten kijken naar de watersessies van onze kinderen. Ook Ean moest afscheid nemen van zijn vriendjes van de Kidsclub. 

We kregen vandaag bij de evaluatie een mooie foto van Aiden met Papito en Heike mee en een 1 cd-rom met foto's en 1 met videomateriaal. Erg leuk om al die positieve momenten weer terug te zien. Want die waren er genoeg. Als alle indrukken een plek hebben gekregen, en Aiden weer lekker in zijn vel zit, zullen we wat meer vertellen over alles wat niet alleen Aiden maar ook wij hier geleerd hebben. 

De aankomende dagen gaan we proberen om met een huurauto nog wat van Dushi Korsou te zien. Als Aiden's gezondheid het toelaat natuurlijk, want we zullen vooral veel rust moeten inbouwen. Gelukkig zijn de afstanden hier niet zo groot, dus rust en een beetje sightseeing moet te combineren zijn.