Afkicken

Na Aiden's slechte nacht en dag gisteren, zou je denken dat hij gisteravond wel makkelijk in slaap zou vallen, maar helaas. Het werd pas na 01.00 uur. Natuurlijk was hij vanmorgen niet wakker te krijgen. We hebben alles uit de kast moeten halen om hem om 11.30 echt uit bed te krijgen. Als je hem recht op zette, keek hij even boos, deed zijn ogen dicht, hoofd omlaag en doorslapen maar.  We hebben het tijdens onze gesprekken op het CDTC ook gehad over zijn slaapgedrag en dat het best moeilijk is om hem daar in "aan te pakken". Door de epilepsie heeft hij ons een beetje in zijn greep. Soms doen we streng en negeren zijn gemopper en het wakker zijn en dan krijgt hij even later een forse aanval. Dan voel je je best schuldig als je hem alleen in zijn bed hebt achter gelaten. Maar heel geregeld lijkt het ook meer gedrag dat hij niet wil slapen en voor je het weet ben je dan de hele avond en halve nacht met hem in de weer. Wat we in ieder geval gaan proberen is wel in de nabijheid blijven maar verder geen aandacht geven. Zo voelt hij zich veilig als er wel wat is, maar geven we hem geen reden om wakker te blijven. Want, zo leren we hier: tegen hem praten (al is het blijven zeggen dat hij moet slapen) is ook een soort beloning want aandacht. Dat wordt nog een hele uitdaging, maar wel heel fijn als we dat zouden kunnen oplossen.

Langzaam aan zijn we ons weer een beetje aan het losweken van deze omgeving. Nadat Aiden had ontbeten en nog wat kletsen met een therapiegezin dat vandaag vertrok, waren we alweer toe aan de lunch, die we maar weer eens hebben genuttigd bij Hemingway.  Nog even een rondje Sea Aquarium voor wat souvenirs en gluren bij de dolfijnen. Alles op ons gemak om het goed op ons in te laten werken. Aiden werd inmiddels echt wakker en genoot duidelijk van het kijken naar de zee en de spelende dolfijnen. Natuurlijk 's middags zelf de zee weer even in. Het was bewolkt en niet zo warm, maar des te lekkerder was de zee. Daar kun je best wel een tijd in rond hangen. Aiden was heel blij en helder in het water, verdeelde zijn aandacht tussen Raymond, Ean en mij en keek ons uitgebreid aan. Hij speelde echt met ons, was ook erg op Ean gericht: naar hem toe zwemmen, op hem klimmen, schateren, arm om hem heen en dan weer naar ons kijken. En dat keer op keer, heerlijk.  Tja, en dan heb je natuurlijk geen camera bij je hè.  

Nog even aan de bar gehangen met de jongens en in het appartement gegeten met het idee dat Aiden wel vroeg moe zou zijn. Maar het boeffie ligt helaas nog wakker. We laten hem lekker geluiden maken, hij klinkt best tevreden. Overmorgen nog een jet lag erbij, benieuwd waar dat heen gaat....

Om het af te leren hieronder nog een paar van de foto's die we van het CDTC hebben meegekregen. Deze zijn genomen in de oefenruimte, waar we zelf natuurlijk nooit bij waren. Leuk om de oefeningen waar ze over vertelden terug te zien op beeld. Ook hebben we een filmpje gekregen met een compilatie van de therapieonderdelen, maar helaas duurt die te lang om hier te plaatsen.....