5e therapiedag vr 03-05

Alweer de laatste dag van de 1e therapieweek, wat gaat dat opeens snel!  Afgelopen nacht maakte Aiden het wel heel bont. Hij werd om 01.30 wakker en kon/wilde echt niet meer slapen. Hij was erg onrustig kon niet stil blijven liggen en heeft het voor elkaar gekregen de rest van de nacht helemaal niet meer te slapen. En wat er nou aan de hand was...... Hij was in ieder geval superactief, misschien toch alle indrukken van de afgelopen dagen? Of toch gewoon de drukkende warmte van vandaag? Afijn, we zijn na het ontbijt gewoon naar het CDTC gegaan. Daar werd een presentatie gegeven waar van alles werd uitgelegd over dolfijnen: over de training, voortplanting, de evolutie van de dolfijn, de werking van sonar... Erg interessant allemaal. Toen maar even snel terug naar het hotel om Aiden nog even de kans te geven te slapen voor zijn therapiesessie begon. Hij moest inmiddels toch bekaf zijn. Maar nog steeds wilde Aiden niet slapen. Hij bleef opstaan en rondlopen in zijn bed. En dat is een behoorlijke inspanning, met zijn zwakke enkels op een matras. Maar meneertje wist niet van ophouden. 

Niets aan te doen, dan maar zonder slaap naar de therapie. Helaas kreeg hij vlak voor hij werd opgehaald een aanval. Zijn eerste voor vandaag(incl. vannacht), wat eigenlijk ook al heel bijzonder is. Dus dit keer in diepe slaap naar de kleedruimte. Toen ze hem gingen aankleden om naar het dock te gaan, begon hij weer een beetje bij te komen. Gelukkig kon het therapiedeel in het water wel doorgaan en Papito werkte keurig mee vandaag. Omdat Aiden niet fit was, werd er vandaag vooral veel herhaald en lekker rondgezommen met de dolfijn. Aiden pakte Papito wel weer keurig vast bij zijn vin en was misschien suffer dan de afgelopen dagen, maar genoot er wel duidelijk van. Op een gegeven moment draaide hij zich om in het water en gaf Heike spontaan een kus. Die krijg je echt niet zomaar van hem! Nou is Heike ook echt wel heel lief, geduldig en vooral respectvol tegen hem. 

Ean kwam trots en blij terug van de Kidsclub met een zelf beschilderde dolfijn. Nu Aiden meer kijkt, zit hij Ean ook soms te bestuderen en contact met hem te zoeken. Ean was vandaag duidelijk ontroerd van de intense blik waarmee Aiden hem aankeek. Zo mooi om te zien! 

Zondag mogen wij samen met Ean het water in met Papito. Ik ben benieuwd hoe dat is. We zitten nu al 5 dagen geboeid naar hem te kijken, en het is echt een prachtige dolfijn. Maar hoe dat voelt om opeens zijn snuit in je gezicht te krijgen, hem aan te raken of dat gevaarte vlak voor je uit het water te zien springen? Waarschijnlijk wordt het (weer) een geweldige ervaring.