Laatste volle dag

Het zit er nu toch echt bijna op. De koffers zijn bijna gepakt en morgenmiddag vliegen we weer richting Nederland. We zullen dit heerlijke eiland missen en moeten nu zelf aan de slag met datgene waar Aiden hier een begin mee heeft gemaakt. Vandaag hebben we een weer een zeer rustig dagje gehouden omdat we merken dat Aiden vooral behoefte heeft aan veel vrijheid, d.w.z. op de grond zitten spelen en wat kruipen/opstaan. Dus rondje strand, lunch en de laatste keer naar het CDTC om afscheid te nemen van Bibi en Frauke. Het is een hele intensieve periode geweest maar zeker weer de moeite waard!

Kort samengevat zien we nu al de volgende ontwikkelingen bij Aiden: hij kan zich weer een stukje langer focussen op iets, hij probeert heel vaak dingen na te zeggen, maakt nieuwe klanken. Zegt meerderde keren per dag Ja of Nee (correct toegepast n.a.v. een vraag), en hij heeft meer controle gekregen over zijn handen en armen (fijne motoriek). De ervaring leert dat we de aankomende weken nog meer ontwikkeling zullen zien op deze vlakken en dat deze veranderingen blijvend zijn. Natuurlijk blijft de epilepsie een spelbreker, vooral op het gebied van de spraakontwikkeling gooit die nog wel eens roet in het eten, dus dat is wel spannend.

Maar als we kijken naar datgene wat hij tijdens de eerste keer dolfijntherapie in 2013 heeft geleerd (aankijken, begin focus, iets vastpakken en loslaten en afname overgevoeligheid/afweer voor aanraking van het gezicht) en tijdens de tweede keer(2014)(gebruik ja/nee kaarten, adequaat kiezen tussen twee foto's/voorwerpen, afname overgevoeligheid in de mond waardoor tandenpoetsen geen dagelijkse worsteling meer is en kruipen) dan zijn die nieuw verworven vaardigheden gebleven en hebben zich, eenmaal thuis, doorontwikkeld. We hebben er dus vertrouwen in dat we het dit keer ook weer op kunnen pakken thuis, met alle aanwijzingen die we hier hebben gekregen. 

Natuurlijk 's middags nog lekker gezwommen en 's avonds op onze vertrouwde stek bij Hemingway gegeten. Helaas wilde de zon niet meewerken, die verdween vlak voor zonsondergang achter een wolk, maar ja we hebben hier al heel wat mooie zonsondergangen mogen bewonderen. Aiden wisselt het weer mooi af: gisteravond ging het slapen prima, nu ligt hij om 23.30 nog wakker. Hopelijk pakt hij terug in Nederland het juiste slaapritme snel weer op, dan kunnen we "uitrusten" van deze reis. Morgen slaan we dit blog een dagje over i.v.m. de vliegreis, tijdsverschil en jetlag. Wordt vervolgd......