Dokdag

Ok, we hadden dus nooit moeten vertellen dat Aiden zo goed sliep, gisteravond kon Aiden dus niet slapen en viel uiteindelijk om 00.30 uur na een epileptische aanval in slaap. Ook midden in de nacht kreeg hij nog een aanval. Dus dit was de eerste rommelige nacht. Laten we er maar van uit gaan dat het een eenmalige "uitglijder" was en hij weer terug gaat in zijn ontspannen modus. Vanochtend was hij juist weer bijzonder helder. Hij bleef ons aankijken met grote ogen alsof hij ons eindelijk eens goed in zich op kon nemen. Ook voerde hij een soort gesprekjes met ons: niet met verstaanbare woordjes maar wel klinkend als zinnetjes en als we terug spraken begon hij te schateren. Dat was nog eens een goed begin van de dag.

Vandaag was het dokdag. Dat betekende dat Ean de hele therapiesessie op het dok mocht meemaken en wij ongeveer een halve sessie van dichtbij, vlak achter het dok. Voor ons was het nu niet zo spectaculair omdat we vanaf de "gebruikelijke" plek waar we staan te kijken ook al vrij dicht bij dit dok zijn en we van daaruit zelfs beter zicht hebben. Wel is het leuk om het even van de andere kant te zien. Voor Ean was het natuurlijk wel weer een hele ervaring. Die mocht de dolfijn allerlei opdrachten geven en aanraken en zat er de hele tijd met zijn neus bovenop. Je kon wel duidelijk zien dat hij al vaker op het dok heeft gezeten. Hij kende de tekens die hij moest gebruiken goed en voelde zich op zijn gemak zo dicht bij de dolfijn.

Omdat het dokdag was, leek het therapiegedeelte wat speelser, Ean moest natuurlijk de tijd krijgen om zijn activiteiten met de dolfijn te doen. Maar Aiden heeft weer heel goed meegewerkt. Hij liet nu een aantal keer heel snel zien dat hij een activiteit wilde doen en maakte mooi contact met Chabelita. Hij was wel duidelijk vermoeider vandaag, dus had niet overal evenveel zin in, maar in het water was hij weer heerlijk rustig en deed goed mee. Hij liet zich lekker door Chabelita door het water duwen (haar snuit onder zijn voeten) en toen zijn voeten een beetje wegdraaiden, ging Chabelita maar verder duwen tegen de zijkant van zijn enkels. Zo werd het meer draaien dan voortduwen, maar ook leuk. 

Na de sessie was Aiden weer flink moe, maar ook extreem ontspannen. Toen we gingen zwemmen ging hij eerst in het zand zitten en een tijdje met zijn handen door het zand kroelen. Klinkt op zich niet bijzonder, maar Aiden heeft daar nooit de rust en interesse voor en zat nu uitgebreid te voelen. De allereerste keer dat we hem met zijn handen in het zand hebben gezien, was tijdens zijn eerste therapieperiode hier, 4 jaar geleden. Daarna hebben we het nog een paar keer heel vluchtig gezien, hij stopte het zand liever in zijn mond. Maar vandaag heeft hij minutenlang met twee handen in het zand zitten spelen en niets in zijn mond gestopt. Tijdens het zwemmen in de zee probeerde Aiden nu een nieuwe pose uit: drijvend op zijn rug, benen gebogen, knieën omhoog en .... dobberen maar. Toen we later nog even aan de bar gingen zitten, begon Aiden eerst wat te mopperen. Begrijpelijk, want hij zit een stuk lager met zijn rolstoel en dat is niet echt gezellig. Toen hebben we hem maar op een barkruk gezet (met ondersteuning van ons). Dat vond hij zo interessant/gezellig dat hij daar bijna een half uur heeft zitten genieten. Ean bleef met een groepje lekker "chillen" in de zee tot zonsondergang.