7e therapiedag, di 07-05

Vanochtend weer rustig opgestart, temeer omdat Aiden weer de hele tijd van die vervelende schokjes had. Na twee aanvallen viel hij dit keer ruim vóór de therapie in slaap. Gelukkig was hij daardoor toen zijn therapiesessie begon in redelijke doen. Hij was eerst nog wat slap, maar werd in het water en op het dock duidelijk weer alerter. Op dit punt van de therapie wordt er veel herhaald. Er lijkt verbetering te zitten in zijn lichamelijke onrust, dus daar blijven ze aan werken. Ook qua focus zien we nog steeds vooruitgang. Aiden moest vandaag uit drie attributen één kiezen waarmee hij het liefst gemasseerd wilde worden. Het duurde even, maar uiteindelijk maakte hij, onder protest, een keuze. Verder oefenen ze verder met ja-knikken, Aiden moet nu gaan ervaren dat hij daar wat mee opschiet, met aangeven wat hij wil. Alle oefeningen die ze met Aiden doen, en alles wat ze observeren, wordt uitgebreid met ons besproken. Zo kunnen we straks zelf op de ingeslagen weg verder, want het houdt natuurlijk niet op na Curaçao. 

Papito begon weer een beetje dwars te doen, vlak na het begin van de watersessie, dus moest Aiden uitwijken naar de enige therapiedolfijn die hij nog niet had gehad, Chabelita. Chabelita had op dat moment even niks te doen en vond het prima. Gelukkig besloot Papito toch weer mee te doen. Het is namelijk echt een hele goede therapiedolfijn, die zelf de grenzen bij Aiden opzoekt en doorzet tot Aiden zich "overgeeft" voor een knuffel. Vandaag heeft Aiden in het water een nieuwe oefening moeten doen. Hij moest zijn benen gestrekt voor zich houden zodat Papito hem voort kon duwen tegen zijn voet. Niet makkelijk voor een mannetje met zoveel bewegingsdrang, maar toch al een stukje gelukt!

Aan het begin van de avond zijn we met een boottocht geweest met een groep therapiegezinnen. Dat was heerlijk ontspannen. Aiden genoot van de wind door zijn haar, het mooie licht van de zonsondergang en de gekleurde lichtjes op de boot. Ean had lol met een deel van zijn vriendjes van de Kidsclub, en wij genoten van de jongens, het uitzicht en het contact met andere ouders. Met sommige gezinnen begin je al echt een band te krijgen...

Nog maar drie therapiedagen over, het zal wel even slikken worden als het over is. Het is heerlijk om zo intensief bezig te zijn met al die positieve input.