5e therapiedag

....en toen zaten we alweer op de helft van de therapie. Aiden was vandaag duidelijk aan weekend toe. Vanochtend na het ontbijt was hij al steeds aan het gapen en tijdens de therapie vandaag was hij onrustiger dan de rest van de week. Tenminste, het eerste deel van de therapie, in de oefenruimte, was hij nog wel goed gefocused en heeft hij Babette heel goed aangekeken en meegewerkt. Toen hij eenmaal naar het water mocht, begon hij meer met zijn armen te zwaaien en pakte Chabelita wat harder vast dan de andere dagen. Chabelita leek ook niet optimaal in haar vel te zitten, maakte niet zoveel gezellige geluiden. Ondanks dat was de sessie wel weer succesvol. Aiden laat steeds duidelijker (en sneller) zijn keuze zien, en reageerde ook duidelijk sneller op opdrachten. Ondanks zijn vermoeidheid, vond Aiden het wel fijn met Chabelita in het water, hij zocht haar echt en "babbelde" ook weer. 

Omdat Aiden gisteren op het dok zo ontzettend afgeleid werd door het water en de dolfijnen die daarin rondzwemmen, zijn ze tijdens doktijd verder weg gaan zitten om te werken; achter het dok, achter een muurtje. Daar ging het in ieder geval een stuk beter dan gisteren. Ze hebben aan het dok weer gewerkt aan zijn handen, voeten en gezicht met het massagestaafje en op zijn hoofd met een wat hardere borstel. Die harde borstel was duidelijk even wennen, maar toch accepteerde hij het goed. Wat betreft de wat "strengere" aanpak, die begint ook zijn vruchten af te werpen. Met doktijd gingen ze samen met Aiden verschillende vormen in het juiste gat doen, weer volgens de methode; als hij kijkt ronden we de activiteit pas af. Bij de eerste vorm duurde het best lang voordat Aiden meedeed, al keek hij uiteindelijk netjes. Bij de tweede vorm zei Babette tegen hem: "Aiden, wij hebben de tijd. Maar als het hier langer duurt, gaat dat wel van je tijd met Chabelita af". Heel even keek Aiden weer weg, maar al snel bedacht hij zich en keek snel naar het blokje en de plek waar hij in moest. Hij liet weer even duidelijk zien dat hij een heleboel begrijpt. Aan het einde van de sessie, toen hij Babette en Alina gedag moest zeggen (door diegene aan te kijken), ging dat ook een stuk rapper. Zeker bij Babette hoefde hij niet heel lang na te denken: hij begint door te krijgen dat ze het toch niet opgeeft.

Natuurlijk nog een tijdje gezwommen in de zee, Willem's familie was weg voor een boottocht, dus Ean had niet zijn gebruikelijke speelkameraden op het strand. Dat was wel erg fijn voor Aiden, want zijn broer had in het water een keer alle aandacht voor hem. Uiteindelijk begon Aiden te mopperen omdat hij honger had, dus het water uit om te eten. We waren van plan om een keer iets verder op op het strand te eten, maar daar was het happy hour en veel te druk voor ons. Dus toch weer bij Hemingway beland. Echt rustig was het daar ook niet, want er was live (reggae) muziek. Grappig genoeg leek het Aiden niet te druk, al zaten we pal bij het podium. Hij wilde uit zijn rolstoel, rondlopen op de dansvloer, kijken naar de band, dansen in mijn armen of gewoon midden op de dansvloer zitten en met een schuin hoofd naar de band zitten te gluren. Hij genoot van de muziek, leek even niet moe meer. Toen we terug in het hotel kwamen, trok hij ons mee richting slaapkamer, hij wilde opeens wel heel graag naar bed. Toch nog best moe,dus...